گفتا:چه توان کرد،ره عشق همین است

گفتم:خطر مرگ به هر گوشه نهان است

گفتا:آنچه عیان است چه حاجت به بیان است

گفتم:که ندانسته در این چاه فتادم

گفتا:که من این بند به پایت ننهادم

گفتم:گنه کار دل بی سر  و پا بود

گفتا:که نگو بهر تب عشق دوا بود

گفتم:چه کنم تا که ببینم دگرت باز؟

گفتا:زچه این فکر نکردی تو از آغاز؟

گفتم:نرود در همه شب چشم مرا خواب

گفتا:به از این چیست؟ببین صورت مهتاب

گفتم:ره آزادی ام از عشق کدام است؟

گفتا:این ره مرگ است که پایان کلام است

گفتم:چو بمیرم به ره عشق چه سود است؟

گفتا:که نه این مرحله ی گفت و شنود است،

برخیز که نه ننگ بجا مانده و نه نام،

عاشق شو از یاد ببر سختی ایام...